De raad van Elf dat zijn we zelf!
Elke crisis maakt creatief en zo werd in Oktober van dit jaar het idee geopperd om Bekse vriendengroepen bij gelegenheid te vragen de raad van Elf aan te vullen. Op deze manier wordt geprobeerd de raad van Elf en de carnavalsvereniging in zijn geheel open te stellen voor carnaval vierend Vierlingsbeek zonder allerlei strakke verplichtingen. Daarbij is het natuurlijk ook van belang om met name bij gelegenheden buiten Vierlingsbeek ons goed te presenteren. Want hoe gek het ook klinkt, een raad van elf dient toch echt uit minimaal 11 mannen of vrouwen te bestaan.
Toen ik de vraag stelde binnen onze vriendengroep waren er een aantal meteen enthousiast. Na een paar potten bier en het ophalen van verhalen over de carnaval van 2014, hebben we de lijst met activiteiten erbij gepakt. Het BCL treffen in Margraten werd direct met stip op nummer 1 gezet. We wisten nog niet met welke prins we opstap zouden gaan maar we hadden een rotsvast vertrouwen in Thijs Willems en terecht zo bleek achteraf. De week voor het BCL treffen werd er een avond gepland om bij onze eigen Jansen en Jansen (oftewel; Schelbergen en Willems) op de zolder van Raymond de pakken te passen. Onder scherp toezicht van de coupeuses werden er sluitspelden geprikt op plekken waar een ervaren piercings deskundige trots op zou zijn. Alles werd netjes gemerkt zodat iedereen er tijdens het BCL treffen strak op zou staan.
Op zondagmorgen was er voor het vertrek, voor de vroege vogels een ontbijt georganiseerd bij De Herberg. Daarna snel naar Concordia de laatste plooien glad strijken, strikjes om en eens kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. Natuurlijk stond onze hoogheid met zijn adjudant in vol ornaat ons op te wachten en werden we zeer hartelijk ontvangen. Tot ons grote genoegen bestond het gezelschap naast de vaste raad, onze aanvulling met 8 raadsleden en onze roze vrouwen, jij ook Ger, jager Erwin en oud prins Rik, ook uit een vijftal Groeningse dansmariekes. Wij waren meteen wakker. In bus was dan ook niet veel nodig (1 blikje) om het niveau naar een ouwerwets dieptepunt te laten zakken. Oud adjudant Carlo, bij afwezigheid van Raymond omgedoopt tot adjudant van de vereniging, was jarig en dus een stuk vlaai bij het bier. Op de A73 bij het passeren van de provinciegrens, schreeuwt Tonnie door een krakende microfoon; zo dat is dan nauw een stuk Limburgse vlaai geworden! Wanneer vervolgens de dansmariekes op de kop in de stoel liggen en vol trots aan onze mannen hun prachtige kanten onderbroeken willen laten zien, moet er toch echt ingegrepen worden. Er wordt de dames duidelijk gemaakt dat wij ondanks het tijdstip niet van beton zijn. Waarop onze hoogheid direct opmerkt; dat klopt want ik heb beton nog nooit zien groeien! Kortom een ouwerwetse busreis naar Zuid Limburg (6 blikken rit volgens ons Ries), het lijkt wel of we met Volharding 1 onderweg zijn. Het Limburgse heuvelland trekt aan ons voorbij en brengt bij een aantal Schintaler aanhangers warme gevoelens los. De lucht-accordeon wordt dan ook regelmatig in de hand genomen.
Het BCL treffen in Margraten wordt georganiseerd in de plaatselijke fruitveiling. Normaal gesproken is de locatie een verwarmde feesttent maar de organisatie heeft dit jaar alles in het werk gesteld ervoor te zorgen dat onze hoogheid zich ook echt thuis voelt. En eerlijk is eerlijk zo’n fruitveiling heeft wel iets weg van een grote pieperschuur. De hele hal stroomt vol met verenigingen, overal de prins voorop. Wij vragen ons af: hoe zal die van ons het vandaag doen? Het treffen wordt geopend door de burgemeester van Eijsden – Margraten die ons vertelt dat de plaatselijke veiling 10% van alle gegeten appels in Nederland levert (altijd handig om te weten). De presentatie van de dag is in handen van een vieze vent die zo lijkt weggelopen uit Van Kooten en de Bie en een charmante Limburgse met een, op bepaalde plekken, iets te strak zittend jurkje (volgens de kenners!?). Het feest barst los, polonaise, bier, bier, bier en nog een keer bier. De dansmariekes proberen de Bekse Klinkertjes te imiteren maar komen geregeld tot de conclusie dat als de rek eruit is, iets toch echt knapt of scheurt. Na de kennismaking met de presentatoren eerder die middag vraagt heel Limburg zich ondertussen af wie die vent met die rode cape en dito muts is, die maar niet van het podium af te slaan is. Tonnie en ook Maike komen in hun element. Samen met onze muzikale vrienden uit Geijsteren gaan we onder luide aankondiging van: “De Keieschieters” uiteindelijk gezamenlijk het podium op om ons van onze beste kant te laten zien. Meer polonaise, meer dansmariekes en nog veel meer bier. Rond de klok van 19.00 uur mogen we dan eindelijk naar huis. Na een relatief rustige busrit komen we mooi kapot aan op het Vrijthof. Nog heel even bij Nillus naar binnen voor een frikandel, een frietje en vooruit de allerlaatste. Volgens Facebook heeft een deel van het gezelschap zich later nog als vremde vogel gedragen bij De Herberg.
Al met al kunnen we terugkijken op een zeer geslaagd eerste uitstapje met de raad van Elf 2.0. Ik heb een gemêleerd gezelschap gezien dat met elkaar veel plezier gehad heeft. Verassende koppels die elkaar van te voren alleen oppervlakkig kenden. En tot slot hebben we ons als Keieschieters in het Limburgse op een prachtige manier gepresenteerd. Ik daag dan ook alle andere vriendengroepen uit de lijst met activiteiten te bekijken en gewoon mee te doen. Carnaval vieren dat doen we met elkaar en Keieschieters zijn we met elkaar………….want de raad van Elf dat zijn we zelf!
Alaaf Oud prins Ron van Daal