De eerste Wereldboom-lammetjes van 2019: verrassing!
De eerste Wereldboom-lammetjes van 2019: verrassing!
Geboren langs de Maas, een waar gebeurd verhaal…
Monique van der Zanden
Telefoon…
28 maart, half 7 ’s avonds, telefoon: ‘Er is een schaap aan het lammeren langs de Maas.’
Herder Frank reageerde heel verbaasd. Hij was een half uurtje daarvoor nog in de wei geweest en had niets gezien, maar bovendien… alle drachtige ooien stonden al een weekje op stal, in afwachting van de geboorte! Hij nam het zekere voor het onzekere en reed snel naar de wei.
Tien minuten later weer telefoon; een zo mogelijk nog verbaasdere Frank: ‘Het is echt waar!’
Ik griste een oude handdoek, jodium en glijmiddel mee en fietste naar de Maas.
En ja, pal langs de rivier was een ooi aan het lammeren. Frank was al aan het opvoelen en de alerte voorbijganger die gebeld had, Ans, stond erbij.
Nu viel het kwartje. Een van de ooien die in het najaar bij de ram had gestaan, had geen enkele kleur overgenomen van het dekblok. Dat is het wascoblok dat een ram in een tuig om zijn borst draagt, en dat kleur afgeeft bij het dekken. Omdat van deze ooi de wol op haar achterwerk schoon gebleven was, hadden we aangenomen dat ze ‘gust’ was: leeg. Ze werd niet zo vertroeteld met rust en brokken als de drachtige ooien en liep tot die avond gewoon bij de rest van de kudde in de wei.
Twee broertjes
Met enige moeite werd dichtbij de oever van de rivier het eerste lammetje geboren. Het was maar een iel diertje, zeker voor een rammetje. Wat moeizaam kwam hij ‘op gang’ en schudde zwak zijn kopje. Zijn broertje kwam een paar minuten later, veel tieriger.
Moeder begon het broertje meteen te likken, maar negeerde haar eerstgeborene. De avond begon te vallen en Frank besloot snel de trailer op te halen om het drietal thuis een warm plekje in de stal te geven.
Ans en ik bleven wachten om ervoor te zorgen dat de lammetjes niet in het water zouden sukkelen, mochten ze op hun pootjes gaan staan.
Tegen de tijd dat Frank terug was, stond de oudste al met kwispelend staartje te drinken bij zijn moeder. Het jongste deed nog steeds dappere pogingen om op te staan.
Zorgenkindje
Het was inmiddels bijna donker geworden. Snel laadden we de ooi met haar kleintjes in en brachten ze met de trailer naar huis. Het kleinste lam had het inmiddels erbarmelijk koud gekregen. De handdoek kon geen dienst meer doen, want die was inmiddels nat. Wat een geluk dat Ans de lammerende ooi had opgemerkt én ons had gewaarschuwd! De nacht was koud en mistig, het kleinste lam zou het niet hebben overleefd daar bij de Maas. En wie weet waar het oudste naartoe zou zijn gewiebeld? Lammetjes kennen de gevaren van de wereld nog niet en langs de rivier stond geen afrastering. Soms is een wateremmer al genoeg voor een lam om in te verdrinken…
Frank bleef die avond in de stal om het zorgenkindje op te warmen en beetjes biest uit een zuigfles te geven, want het lukte het beestje niet om aan de uier van zijn moeder te zuigen. En aan het eind van de avond knapte het gelukkig op.
‘Paardjerijden’
Toen we de volgende ochtend de stal inliepen, hoorden we het pasgeboren tweetal al blaten met hun hoge stemmetjes. Daar stonden ze: allebei droog, pluizig wit, op hun pootjes en nieuwsgierig rondkijkend. Ze dronk goed bij moeder schaap. Aan het eind van die dag huppelden ze door hun lammerhok en klauterden op hun moeders rug. Twee gezonde, prachtige lammetjes, totaal onverwacht geboren en nog vóór alle andere!
Ans, ontzettend bedankt!!
Deze lammetjes en heel veel andere kun je komen knuffelen op onze Lammetjesdag op 22 april.
Foto's: Ans Simissen en Frank van der Zanden